ممانعت از ملاقات طفل تحت حضانت
کلمه حضانت در لغت به معنای نگهداری است.حضانت در اصطلاح حقوقی نیز چندان دور از معنای لغوی نیست. دکتر سید حسین صفایی حضانت را چنین تعریف می کنند:
“حضانت عبارت است از نگاه داشتن طفل، مواظبت و مراقبت او و تنظیم روابط او با خارج است، با رعایت حق ملاقات که برای خویشان نزدیک طفل شناخته شده است.”
حضانت هم حق است و هم تکلیف، یعنی هرچند نگهداری از فرزند، حق طبیعی هر پدر و مادری است اما از منظری دیگر تکلیف انان نیز هست. نتیجه منطقی این سخن ان خواهد بود که اگر حق حضانت به یکی از والدین اعطا شد. چون این حق جنبه تکلیف هم دارد او نمی تواند به استناد اینکه این موضوع حق اوست از ان صرف نظر کرده و وظیفه خود در نگهداری از طفل را انجام ندهد. (مشاوره با بهترین وکیل دادگستری در مشهد)
در مورد حضانت باید دو دوره را جداگانه بررسی کرد. یکی در دوران زوجیت و دیگری در دوره بعد از جدایی والدین و زمانی که والدین در کنار هم زندگی نمی کنند.
در دوران زوجیت والدین باهم مسئول نگهداری و حضانت از فرزند هستند. و باید باهم در این زمینه همکاری کنند.به عبارتی وقتی زوجین باهم زندگی می کنند بحث از حضانت و اختلاف بر سر ان منتفی است. (بهترین وکیل ممانعت از ملاقات طفل تحت حضانت)
اما در دورانی که زوجین در کنار هم زندگی نمی کنند، اگر علت، فوت یکی از والدین باشد.
در صورتی که مادر فوت کند حضانت با پدر خواهد بود و او برای این امر اولویت دارد.
و اگر پدر فوت کند مطابق ماده ۴۳ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱
(حضانت اطفال با مادرشان خواهد بود مگر اینکه دادگاه به تقاضای ولی قهری
یا دادستان اعطای حضانت به مادر را خلاف مصلحت فرزند تشخیص دهد.)
و در صورتی که علت، فوت یکی از والدین نباشد، ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی مقرر می دارد:
برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می کنند، مادر تا سن ۷ سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است.
تبصره – بعد از هفت سالگی در صورت حدوث اختلاف ، حضانت طفل با رعایت مصلحت کودک به تشخیص دادگاه می باشد.
مشاوره رایگان با وکیل طلاق در مشهد
با وجود برخی فروض و احکام اولیه که در حضانت طفل در بالا بیان شد،
با توجه به تغییرات قانونی اخیر در زمینه اعطای حضانت به یکی از والدین،
مصلحت طفل در اولویت قرار گرفته و در هر حال دادگاه در اعطای این حق
و تکلیف به یکی از والدین سرانجام مصلحت طفل را در نظر خواهد گرفت.
در این زمینه بخش اخیر ماده ۴۳ قانون حمایت خانواده که به ان اشاره شد،
تبصره ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی و همچنین ماده ۴۱ قانون حمایت خانواده که مقرر می دارد :
(هرگاه دادگاه تشخیص دهد توافقات راجع به ملاقات، حضانت، نگهداری و سایر امور مربوط به طفل برخلاف مصلحت اوست….
می تواند در خصوص اموری از قبیل واگذاری حضانت طفل به دیگری ….تصمیم مقتضی اتخاذ کند.) به روشنی بیانگر این مطلب است.
وقتی حضانت طفل به یکی از والدین اعطا میشود به دلیل مصلحت طفل و نیاز طفل به هردوی والدین،
برای پدر یا مادری که حضانت به او واگذر نگردیده معمولا حق ملاقات با فرزند در زمانهای مشخص تعیین میشود
تا هم طفل از این حق بهره مند شود هم پدر یا مادر بتنوانند فرزند خود را ملاقات کنند.
اگر شخصی که حضانت طفل به او واگذارشده از این حق یعنی حق ملاقات طرف دیگر ممانعت به عمل اورد چه میتوان کرد؟
طبق ماده ۴۰ قانون حمایت خانواده مصوب ۹۱ هرکس از اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت طفل استنکاف کند
یا مانع اجرای ان بشود یا از استرداد طفل امتناع ورزد، حسب تقاضای ذی نفع و به دستور دادگاه صادر کننده
رای نخستین تا زمان اجرای حکم بازداشت می شود.
(وکیل ممانعت از ملاقات طفل تحت حضانت)
همچنین به استناد ماده ۴۱ قانون حمایت خانواده مصوب ۹۱:
(…. در صورتی که مسئول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند
و یا مانع ملاقات طفل تحت حضانت با اشخاص ذی نفع شود، دادگاه میتواند در خصوص اموری از قبیل واگذاری امر حضانت به دیگری
یا تعیین شخص ناظر با پیش بینی حدود نظارت وی با رعایت مصلحت طفل تصمیم مقتضی اتخاذ کند.)
(وکیل ممانعت از ملاقات طفل تحت حضانت)
بنابراین در صورتی که شخصی که حضانت با اوست، مانع ملاقات اشخاص ذی حق با طفل شود،
اقدامات دادگاه ممکن است از بازداشت موقت تا واگذاری حضانت به دیگری و یا تعیین ناظر متفاوت باشد.
(وکیل خوب ممانعت از ملاقات طفل تحت حضانت)
