طلاق در دوران عقد
ازدواج یک سنت پسندیده و مورد تاکید اسلام است و نقطه ی مقابل آن طلاق منفورترین حلال نامیده شده است . گاهی طرفین پس از مدتی از ازدواج با یکدیگر دچار مشکل می شوند و دیگر نمیتوانند با یکدیگر زندگی کنند بنابراین طلاق را انتخاب می نمایند حال ممکن است این تصمیم بر جدایی در دوران عقد باشد یا پس از شروع زندگی مشترک .
طلاق در دوران عقد از طرف مرد
طبق ماده ی ۱۱۳۳ قانون مدنی مرد تقاضای طلاق همسرش را از دادگاه بنماید بدین مفهوم که حق طلاق از ان مرد می باشد و وی برای طلاق همسر نیاز به اثبات دلیل در دادگاه ندارد بنابراین مرد با این حق طلاق حتی در دوران عقد نیز می تواند همسر خود را طلاق دهد اما مشروط به این امر که حقوق مالی زن را پرداخت نماید .
طلاق در دوران عقد و باکره بودن
طبق عرف جامعه ی ما معمولا زوجه در دوران عقد باکره است اما هنگام طلاق در دوران عقد باز هم زوجه به پزشکی قانونی جهت معاینه ی بکارت ارجاع خواهد شد . علت این امر در میزان مهریه مهم است زیرا در صورتی که زوجه باکره باشد نصف مهریه به وی تعلق می گیرد و در صورتی که باکره نباشد تمام مهریه متعلق به زوجه است .
طلاق در دوران عقد از طرف زن
زن چه در دوران طلاق و چه در دوران زندگی مشترک هر گاه تصمیم به جدایی و طلاق داشته باشد باید دلیل جدایی خود را اثبات نماید که این دلایل می تواند شروط دوازده گانه ی سند ازدواج یا عسر و حرج و بیماری زوج باشد . اما در صورتی که زوجه وکالت در طلاق باشد دیگر نیاز به اثبات شروط مذکور نیست و مانند زوج می تواند در هر زمانی تقاضای طلاق نماید .
