قوانین آپارتمان نشینی در ایران
قوانین زندگی در آپارتمان چیست؟ هدف از این قوانین چیست؟ قوانین مسکن چه زمانی استفاده می شود؟ مهم ترین مسائل مربوط به قوانین زندگی مشترک در آپارتمان چیست؟ چرا از قوانین مسکن استفاده می شود؟ قوانین اصلی زندگی در ایران چیست؟ لزوم استفاده از قوانین مسکن چیست؟ نقش وکیل پایه یک دادگستری در این مورد چیست؟ قوانین مسکن چگونه بر روابط انسانی تأثیر می گذارد؟ آیا مقررات مسکن قابل اعتماد است؟ آیا می توان به قوانین در دادگاه استناد کرد؟
قوانین آپارتمان نشینی از جمله قوانین نسبتاً خاص در حقوق ایران است. ضوابط آپارتمان از طریق قانونی تحت عنوان قوانین مالکیت آپارتمان (مصوب ۱۳۴۳) ذکر می شود. این قوانین آخرین بار در سال ۱۳۷۶ مورد بازنگری و اصلاح قرار گرفتند. این قوانین را می توان مرجع اصلی قوانین مربوط به منزل مسکونی دانست. نکته این است که ساکنان هر ساختمان می توانند در قالب این قوانین و با توافق دوجانبه قوانین خاص خود را داشته باشند. اما آنچه در دادگاه و در مراحل قانونی به آن توجه می کنند، مالکیت آپارتمان هاست.
در زیر می خواهیم این قوانین را به بهترین نحو ممکن بدانیم و این قوانین عمدتاً به چه چیزی مربوط می شوند. در واقع با دانستن این نوع قوانین می توان نشان داد که ساختار افراد آپارتمان نشینی چگونه است و هر ساکن چه حقوقی نسبت به یکدیگر و همچنین نسبت به ساختمان باید داشته باشد.
قوانین زندگی در آپارتمان و لزوم استفاده از آن
قوانین آپارتمان نشینی امروزه به مهم ترین قوانین اجتماعی تبدیل شده اند. دلیل این مشکل نیز مشخص است. در چند دهه گذشته، آپارتمان نشینی به شدت گسترش یافته و به تدریج همه شهرها به این موضوع پیوسته اند. به بیان ساده، آپارتمان نشینی در دهه گذشته در شهرهای بزرگی مانند تهران، تبریز، مشهد و … تبدیل به یک کالای اساسی شده است. اما امروزه شاهد افزایش تعداد آپارتمان ها در شهرهای کوچک هستیم.
همانطور که می دانید آپارتمان به این معنی است که چندین واحد ساختمانی در کنار یکدیگر و زیر بلوک قرار گرفته اند. به این مجموعه از واحدهای ساختمانی، آپارتمان گفته می شود. بنابراین، عملاً هر آپارتمان را می توان مشترک در نظر گرفت. افراد مختلف در واحدهای مختلف در هر آپارتمان زندگی می کنند. اما همه این افراد در یک مجتمع مسکونی مستقل قرار می گیرند.
برای درک این موضوع کافی است به مفهوم جامعه نگاه کنیم. هر فرد در جامعه یک زندگی خصوصی مستقل دارد. هیچ کس حق مداخله یا مالکیت در زندگی شخص دیگری را ندارد. اما همه تابع قوانین کلی یکسانی هستند. به عبارت ساده، جامعه مانند یک سیستم بزرگ است که در آن به هر فرد یک سلول گفته می شود. هر فردی می تواند در سلول خود قوانین خاص خود را داشته باشد، اما به هر حال سلول تحت قاعده بزرگتری به نام جامعه قرار دارد.
