معامله اضطراری چیست؟
اصلیترین عناصر معامله اعم از قراردادها و توافقنامهها عبارتند از:
- قصد و رضایت باطنی: هر دو طرف باید قصد صادقانهای داشته باشند و به طور آزاد و بدون هیچ گونه فشار یا اجباری موافقت کنند. در صورتی که یک طرف با اجبار یا اکراه دیگر طرف را متوجه به انجام معامله کند، قرارداد ممکن است باطل و نامعتبر باشد.
- اجبار: اجبار به معنای تمرین فشار یا اجبار فیزیکی بر یک طرف است. اگر کسی تحت فشار جسمی به قراردادی متمم شود، معمولاً این قرارداد نادرست و نامعتبر است.
- اکراه: اکراه به معنای تمرین فشار ناشی از تهدید یا اقدامات غیرقانونی بر روی یک طرف است. اگر یک طرف توسط دیگری تحت تهدید قرار بگیرد و به معامله موافقت کند، قرارداد ممکن است نادرست و غیرمعتبر باشد.
- اضطرار: اضطرار به معنای مواجهه با شرایطی است که فرد نمیتواند به طور معقولان انتخاب کند و در نتیجه مجبور به معامله میشود. اگر اضطرار به یک معامله منجر شود، ممکن است معامله غیر نافذ باشد.
وجود قصد و رضایت طرفین از مهمترین شرایط برای صحت و اعتبار معاملات و قراردادها است. اگر یک شخص قصد و رضایت طرفین را نداشته باشد و یا این قصد و رضایت مخدوش شود، میتواند به وجود معاملههای اجباری یا اکراهی منجر شود.
- معاملات اجباری: این معاملات زمانی اتفاق میافتند که یک فرد تحت تأثیر فیزیکی (مثل اجبار فیزیکی) به انجام معامله میپردازد، بدون اینکه واقعاً مایل به آن باشد. به عنوان مثال، اگر کسی تحت تهدید یا فشار جسمانی به امضای یک قرارداد ملزم شود، این قرارداد به عنوان معامله اجباری در نظر گرفته میشود و ممکن است نامعتبر باشد.
- معاملات اکراهی: این نوع معاملات زمانی رخ میدهد که فرد تحت تأثیر تهدیدها یا فشار نقصانآور نسبت به دارنده تهدید (مثل تهدید به فاش کردن اطلاعات شخصی) به معامله موافقت میکند. معامله اکراهی نیز معمولاً نامعتبر و غیرقانونی تلقی میشود.
تصحیح و رفع معاملات اجباری یا اکراهی اهمیت دارد تا حقوق و حریات افراد حفظ شود و معاملات تحت فشار یا اجبار به تأمین رضایت طرفین نادرست و غیرقانونی تلقی نشوند. در بسیاری از حالات، افراد ممکن است به دادگاهها یا مراجع حقوقی مراجعه کنند تا اعتراض کنند و درخواست کنند معاملات اجباری یا اکراهی به تصویب قانونی نرسد.
معامله اضطراری به وضعیتی اشاره دارد که شخصی به ناچاری و به دلیل فشارهای غیرمعمول یا وضعیتهای استثنایی معاملهای را انجام میدهد که در شرایط عادی و معمولی تصمیم به آن نمیگیرد. این نوع معامله ممکن است به علت فشارهای اقتصادی، اجتماعی، فردی، یا حتی برای رفع یک وضعیت ضروری و اضطراری صورت گیرد. معامله اضطراری معمولاً با شرایط ناسالم و نادری مرتبط است.
به عنوان یک مثال برای معامله اضطراری، فرض کنید یک شخص یک منزل دارد و در آن زندگی میکند. او از نظر مالی در مشکلاتی قرار دارد و نمیتواند هزینههای معاش و پرداخت اقساط وام مسکن خود را پوشش دهد. بانک به او اعلام میکند که در صورت عدم پرداخت بدهی، خانهاش تا یک ماه دیگر به حراج گذاشته خواهد شد.
زیرا او به علت این اضطرار مالی ناچار به فروش خانه خود به قیمت پایینتر از بازار شده است. در اینجا معامله از نوع اضطراری است؛ چراکه او از روی نیاز و اضطرار به فروش دارایی ارزشمند خود با قیمت پایینتر از ارزش واقعی آن مجبور میشود. این نوع معامله معمولاً نمیتواند بازخریدی منطقی و منصفانه داشته باشد، اما از روی اضطرار و نیاز انجام میشود.
