ولایت قهری پدر و جد پدری

ولایت قهری پدر و جد پدری

ولایت قهری پدر و جد پدری

ولایت قهری پدر و جد پدری یکی از مهم‌ترین جنبه‌های ولایت قهری در حقوق مدنی ایران است که به‌ویژه در حمایت از حقوق محجوران (صغار، سفیهان و مجانین) نقش بسزایی دارد. در این بخش، به تبیین این نوع ولایت و شرایط آن بر اساس مواد قانون مدنی می‌پردازیم.

ولایت قهری پدر و جد پدری

  1. تعریف و شرایط:
    • بر اساس ماده 1181 قانون مدنی: “هر یک از پدر و جد پدری، نسبت به اولاد خود، ولایت دارند.” این بدان معناست که پدر و جد پدری به‌عنوان ولی قهری، مسئولیت اداره امور مربوط به فرزندان خود (محجوران) را بر عهده دارند.
  2. محدودیت‌های ولایت قهری:
    • طبق ماده فوق، ولایت قهری فقط برای پدر و جد پدری (پدر بزرگ پدری) وجود دارد و هیچ‌گونه حقی برای مادر یا دیگر اعضای خانواده در این زمینه پیش‌بینی نشده است. به عبارت دیگر، مادر حق ولایت قهری بر فرزندان خود ندارد.
  3. شرایط لازم برای اعمال ولایت:
    • عقل، بلوغ و رشد از موارد الزامی برای اعمال ولایت قهری پدر و جد پدری هستند. به این معنا که ولی قهری باید توانایی عقلانی لازم برای مدیریت امور محجور را داشته باشد.
  4. سقوط ولایت قهری:
    • ماده 1182 قانون مدنی بیان می‌دارد: “هرگاه طفل، هم پدر و هم جد پدری داشته باشد و یکی از آن‌ها، محجور یا به علتی ممنوع از تصرف در اموال مولی‌علیه گردد، ولایت قانونی او ساقط می‌شود.”
    • این بدان معناست که اگر یکی از ولی‌های قهری (پدر یا جد پدری) به دلیل محجوریت یا محدودیت‌های قانونی نتواند به امور فرزند خود رسیدگی کند، ولایت قهری او به‌طور خودکار از بین می‌رود. در این صورت، مسئولیت مدیریت امور محجور ممکن است به ولی دیگر (در اینجا جد پدری) منتقل شود.

ولایت قهری پدر و جد پدری به‌عنوان ابزاری برای حمایت از محجوران طراحی شده است. این ولایت نه تنها مسئولیت‌های خاصی را به ولی قهری محول می‌کند، بلکه در مواردی که ولی قهری توانایی یا صلاحیت نداشته باشد، به‌طور خودکار از اعتبار می‌افتد. بنابراین، فهم دقیق این قوانین و شرایط حاکم بر آن‌ها می‌تواند در حمایت از حقوق محجوران و مدیریت مناسب امور آن‌ها کمک‌کننده باشد.

 

ولایت ولی قهری تا چه سنی است

ولایت قهری پدر و جد پدری در حقوق مدنی ایران به‌طور خاص برای حمایت از افراد محجور مانند صغار، مجانین و سفیهان پیش‌بینی شده است. برای بررسی سن این ولایت، به ماده 1180 قانون مدنی و شرایط مربوطه توجه می‌شود.

سن ولایت قهری

  1. تعریف صغیر:
    • طبق ماده 1180 قانون مدنی، “طفل صغیر تحت ولایت قهری پدر و جد پدری خود می‌باشد.” بنابراین، ولایت قهری پدر و جد پدری تا زمانی که طفل به سن رشد برسد، ادامه خواهد داشت.
  2. سن رشد:
    • سن ویژه‌ای برای رسیدن به سن رشد در قانون مشخص نشده است، اما بر اساس قوانین مرتبط، سن بلوغ به‌عنوان معیار سن رشد در نظر گرفته می‌شود:
      • برای دختران، سن بلوغ 9 سال تمام قمری است.
      • برای پسران، سن بلوغ 15 سال تمام قمری است.
    • بنابراین، می‌توان گفت که سن رشد برابر با سن بلوغ است، مگر اینکه عدم رشد شخصی اثبات شود.
  3. سن 18 سالگی:
    • با توجه به قوانین و آیین‌نامه‌های اداری، دختران و پسران تا سن 18 سالگی در انجام بسیاری از امور (مانند امور بانکی و اداری) به اذن ولی قهری خود نیاز دارند. این موضوع به‌ویژه در امور مالی و حقوقی اهمیت دارد.
  4. وضعیت خاص دختران باکره:
    • دختران باکره، فارغ از سن، تا زمانی که باکره هستند، برای ازدواج تحت ولایت قهری پدر و جد پدری قرار دارند و برای این اقدام نیاز به اذن ولی قهری خود دارند.

وضعیت مجانین و سفیهان

  1. مجنون دائمی:
    • در خصوص مجنون دائمی که جنون او متصل به صغر است، ولی قهری (پدر و جد پدری) همواره بر او ولایت دارد. این ولایت هیچ‌گاه از بین نمی‌رود.
  2. مجنون ادواری:
    • در مورد مجنون ادواری، ولایت قهری فقط در زمان جنون او وجود دارد و در زمان افاقه و بهبودی این ولایت از اعتبار می‌افتد.
  3. سفیه:
    • سفیهی که سفاهت او متصل به صغر و کودکی‌اش است، همواره تحت ولایت قهری پدر و جد پدری خود قرار دارد. سفیه به فردی اطلاق می‌شود که از رشد عقلانی کافی برخوردار نیست و نمی‌تواند به‌خوبی برای امور مالی خود تصمیم‌گیری کند.

ولایت قهری پدر و جد پدری تا سن رشد (معمولاً برابر با سن بلوغ) ادامه دارد. با این حال، تا سن 18 سالگی، افراد به اذن ولی قهری برای بسیاری از امور نیاز دارند. در مورد مجانین و سفیهان نیز، شرایط خاصی وجود دارد که باید مدنظر قرار گیرد. این قوانین و شرایط، هدف اصلی خود را که حمایت از حقوق و منافع محجوران است، دنبال می‌کنند.