دعوای تقابل
در هر دعوا معمولا یک طرف دعوا خواهان و طرف دیگر خوانده می‌باشد و خواهان دعوا علیه خوانده دعوایی را مطرح می‌کند.
حال در بعضی موارد پیش می‌آید که خوانده که خواهان دعوایی علیه او مطرح کرده است در مقابل این دعوا بخواهد او هم دعوایی
در همان راستا علیه خواهان مطرح کند در اصطلاح می گوییم که خوانده زمانی که می‌بیند خواهان دعوایی بر علیه او اقامه کرده
است و او هم در همین خصوص اتفاقا موردی دارد که مرتبط هست می‌خواهد او هم به همین صورت دعوایی علیه خوانده مطرح
کند به این دعوا دعوای تقابل گویند.
پس دعوای تقابل به دعوایی گویند که خوانده نیز در مقابل خواهان دعوایی مطرح می‌کند و باید توجه داشت که در این دعوای تقابل
خوانده دعوای اول می شود خواهان دعوای تقابل یا همان خواهان دعوای دوم.
باید توجه داشت که دعوای تقابلی که خوانده می‌خواهد علیه خواهان مطرح کند باید وحدت منشا داشته باشد با دعوای اصلی یعنی از
یک منشا باشد زیرا در غیر این صورت دعوایی جداگانه محسوب شده با موضوعی جداگانه و خب طبیعتاً در دادگاهی دیگر بررسی
رسیدگی می‌شود.و مورد دیگر هم این است که آن دعوا باید شرایط مورد نیاز را داشته باشد و قابل طرح در آن دادگاه باشد.
علت امکان طرح دعوای تقابل
همانطور که می‌دانید خوانده نیز مانند خواهان یکی از طرفین دعوا محسوب می‌شود و از نظر برابری حقوق با یکدیگر مساوی
هستند زیرا به همین جهت قانون این حق را در اختیار خوانده قرار داده است که چنانچه در یک دعوا که بر علیه او مطرح شده است
دلایل و مستنداتی که هم راستای آن هست داشته باشد بتواند در دادگاه به عنوان دعوای تقابل مطرح کند.
و از این جهت که این دو دعوا از یک منشا بوده و ارتباط با هم دارد در همان دادگاه رسیدگی می‌شود. یعنی در دادگاه جداگانه
رسیدگی نمی‌شود دعوای تقابل در همان دادگاه رسیدگی می‌شود که به موضوع اول و اصلی رسیدگی می‌کند.
پس خوانده با این کار می تواند در مقابل دعوای مطرح شده از طرف خواهان برعلیه او، از خود دفاع کرده و از این حق استفاده کند
و حتی باعث تغییر در روند رسیدگی موضوع مطروحه باشد.
شرایط دعوای تقابل
یکی از شرایط مهم دعوای تقابل این است که این دعوا حتماً باید از جانب خوانده دعوا مطرح شود پس دعوای تقابل باید از جانب
خوانده بر علیه خواهان اقامه شود.
و مورد بعدی همانطور که گفته شد این دعوا باید در همان دعوایی که به موضوع اصلی رسیدگی می‌کند مطرح و اقامه شود.
و به این نکته هم باید توجه کرد وقتی صحبت از دادگاه اصلی می‌شود باید این دادگاه صلاحیت رسیدگی به دعوای تقابل هم داشته
باشد یعنی اینکه نمی‌شود که دادگاه دعوای اصلی موضوع حقوقی داشته باشد و خوانده دعوایی با موضوع کیفری را مطرح کند.
نکته: خوانده‌ای که می‌خواهد دعوای تقابل را مطرح کند باید تا پایان اولین جلسه دادرسی دعوای تقابل خود را به دادگاه بدهد و آن
را مطرح کند.
مواد مرتبط:
ماده ۱۴۱ قانون آیین دادرسی مدنی:
خوانده می‌تواند در مقابل ادعای خواهان اقامه دعوا نماید. چنین دعوایی در صورتی که با دعوای اصلی ناشی از یک منشاء بوده یا
ارتباط کامل داشته باشد، دعوای متقابل نامیده شده و تواما رسیدگی می‌شود و چنانچه دعوای متقابل نباشد، در دادگاه صالح به طور
جداگانه رسیدگی خواهد شد.
بین دو دعوا وقتی ارتباط کامل موجود است که اتخاذ تصمیم در هریک موثر در دیگری باشد.
ماده ۱۴۲ قانون آیین دادرسی مدنی:
دعوای متقابل به موجب دادخواست اقامه می‌شود، لیکن دعاوی تهاتر، صلح، فسخ، رد خواسته و امثال آن که برای دفاع از دعوای
اصلی اظهار می‌شود، دعوای متقابل محسوب نمی‌شود و نیاز به تقدیم دادخواست جداگانه ندارد.
ماده ۱۴۳ قانون آیین دادرسی مدنی:
دادخواست دعوای متقابل باید تا پایان اولین جلسه دادرسی تقدیم شود و اگرخواهان دعوای متقابل را در جلسه دادرسی اقامه نماید،
خوانده می‌تواند برای تهیه پاسخ و ادله خود تاخیر جلسه را درخواست نماید. شرایط و موارد رد یا ابطال دادخواست همانند مقررات
دادخواست اصلی خواهد بود.
جهت مشاوره با وکیل پایه یک دادگستری تماس بگیرید: ۰۹۱۵۶۰۲۴۰۰۴
