ارث فرزند نامشروع
ارث فرزند نامشروع به چه چیزی بستگی دارد؟ آیا این ارث از فرزندان نامشروع است؟ وضعیت ارث فرزندان نامشروع چگونه است؟ ارث فرزند نامشروع بر اساس کدام موضوع قانونی بررسی می شود؟ چه بخشی از قانون به بررسی ارث فرزندان نامشروع می پردازد؟ آیا ارث فرزند از او سلب می شود؟ نحوه اثبات ارث فرزند نامشروع. وظیفه وکیل در صورت ارث فرزند نامشروع چیست؟ بهترین وکیل در امر ارث از فرزندان خارج از ازدواج کیست؟ شرایط ارث فرزند نامشروع چیست؟
ارث بردن فرزند نامشروع یکی از پیچیده ترین مفاهیم حقوق ایران به شمار می رود. همچنین طبق ماده ۸۸۴ قانون مدنی، فرزند نامشروع یکی از موانع ارث محسوب می شود. در واقع، طبق قوانین شرعی، شخص نمی تواند به عنوان فرزند نامشروع به پدر و مادر یا نزدیکانش ارث برسد. این موضوعی است که سال هاست به عنوان یکی از بحث برانگیزترین مسائل حقوقی شناخته شده است.
در واقع، سوالی که بسیاری می پرسند این است که این موضوع چیزی نیست که مقصرش خود فرزند باشد. به هر حال شخص یا فرزندی که از رابطه نامشروع به دنیا آمده باشد، اصلاً در آن مقصر نیست، اما چرا باید به خاطر اشتباه دیگران از حقوق عادی خود مانند ارث محروم شود؟ با توجه به اینکه اکثر قوانین ایران از جمله قوانین ارث و خانواده مبتنی بر قوانین اسلامی است، به نظر می رسد پاسخ این سوال را باید علمای حقوق و دین جست و جو کنند. اما شاید مقصود این قانون این باشد که کودک همیشه برای والدین شیرین و عزیز باشد. بنابراین وقتی آن کودک از حقش محروم می شود یا مورد آزار و اذیت قرار می گیرد، قطعا بر والدین تأثیر می گذارد. بنابراین، با محروم کردن فرزند زنا از هرگونه حقوق عادی شهروندی، در واقع این والدین زناکار هستند که مجازات را به دوش می کشند. با این حال، شرایطی وجود دارد که اجازه ارث بردن فرزند نامشروع را می دهد.
در چه شرایطی فرزند نامشروع به ارث می رسد؟
طفل نامشروع طبق ماده ۸۸۴ قانون مدنی نمی تواند ارث ببرد. در واقع در این ماده قانون به صراحت بیان شده است که وقتی طفلی نامشروع شناخته شود از پدر و مادر و بستگان خود ارث نمی برد. اما قانون شرایطی را تعیین کرد که امکان ارث بردن فرزند نامشروع را فراهم می کرد.
در واقع، تنها یک شانس برای ارث بردن فرزندی وجود دارد که متعلق به خود فرد نیست و آن فرزند به عنوان یک فرزند شبه شناخته می شود. بیایید آن را ساده توضیح دهیم. گفته می شود در صورت عدم احراز شرایط شرعی، ازدواج زنا است. بنابراین فرزندی که از این رابطه متولد می شود، نامشروع شناخته می شود. حال اگر هر دو طرف حرمت رابطه خود را درک نکنند یا یکی از آن دو اکراه یا اجبار داشته باشد، فرزندی که در این رابطه متولد می شود در برابر با والدینی که موضوع را نمی دانند فرزند شبه محسوب می شود.
اجازه دهید با یک مثال این مشکل را توضیح دهیم. تصور کنید یک مرد و یک زن وارد یک رابطه زناشویی می شوند. در این صورت مرد نمی دانست که زن در عده است. بنابراین رابطه آنها قانوناً ممنوع است. اما فرزندی که از آنها متولد می شود برای مرد فرزند شبه است و برای زن فرزند زنا محسوب می شود. بنابراین فرزند از پدر و جد خود ارث می برد ولی از مادر و خویشاوندان ارث نمی برد. در این رابطه اگر زن از اوضاع و احوال اطلاع نداشته باشد، طفل شبه نامیده می شود و می تواند از او ارث ببرد. این تنها موردی است که فرزند نامشروع می تواند ارث ببرد.
به بیان ساده، ارث بردن فرزند نامشروع غیرممکن است، مگر اینکه تأیید شود که فرزند نامشروع نیست و از سوی دادگاه به عنوان فرزند نامشروع شناخته نشود. در این صورت امکان ارث بردن او وجود دارد.
