انکار و تردید اسناد
انکار:
اگر فردی در دادگاه برای دفاع از خود از سند عادی استفاده کند و بخواهد با استفاده از سند عادی از خود دفاع کند و ان سند عادی منتسب به طرف دیگر باشد ان شخص که سند انتساب به او پیدا کرده میتواند در خصوص خط یا مهر یا نوشته که منتسب به او هست انکار کند.
تردید:
همچنین اگر زمانی که فردی در دادگاه برای دفاع از خود از سند عادی استفاده کند و ان سند منتسب به شخص دیگر غیر از طرف دعوی باشد طرف دیگر در مورد مهر و امضا و نوشته سند میتواند تقاضای تردید کند.
تفاوت این انکار و تردید
همانطور که گفته شد وقتی کسی که علیه او سندی مطرح میشود و او میخواهد که دفاع کند اگر سند منتسب به خود اوست خوب می تواند تقاضای انکار کند امااگر سند منتسب به شخص دیگری است او میتواند تقاضای تردید کند .
نکته حائز اهمیت این است که انکار و تردید در اسناد رسمی راه ندارد و نمی شود در خصوص سند رسمی ادعای نکار و تردید که و فقط در خصوص اسناد عادی ادعای انکار و تردید قابل پذیرش است اما در خصوص اسناد رسمی میتوان ادعای جعل نمود.
نکته: باید توجه نمود که تقاضای انکار و تردید در مورد اسناد عادی قابل اعمال است و در خصوص اسناد رسمی و در حکم رسمی امکان پذیر نیست.
نکته: ممکن است در دادگاه دیگری در مورد همین سند قبلا توسط خود یا حتی شخص دیگری تصدیق و اثبات صورت گرفته باشد.
انکار و تردید ایراد است و از احکام ایرادات پیروی می کند و جنبه تعلیقی بر دادرسی دارد. نیاز مند طرح بوده و تا جای امکان منوط به جلسه اول می باشد.
نکته:اگر شخصی که سند را ارائه کرده پشیمان شده و سند را مسترد کند این استرداد دلیل بر اینکه سند بی اعتبار باشد نیست .
مواد مرتبط انکار و تردید
{ماده ۲۱۶ ق.ا.د.م}
کسی که علیه او سند رسمی ابراز شود میتواند خط یا مهر یا امضا و یا اثر انگشت منتسب به خود را انکار نماید واحکام منکر بر او مترتب میگردد اگر سند ابرازی منتسب به شخص او نباشد میتواند تردید کند.
{ماده ۲۱۷ ق.ا.د.م}
اظهار تردید یا انکار نسبت به دلایل و اسناد ارائه شده حتی الامکان باید تا اولین جلسه دادرسی به عمل آید و چنانچه در جلسه دادرسی منکر شود و یا نسبت به صحت و سقم آن سکوت نماید حسب مورد آثار انکار و سکوت بر او مترتب خواهد شد . در مواردی که رای دادگاه بدون دفاع خوانده صادرمی‌شود ، خوانده ضمن واخواهی از آن ، انکار یا تردید خود را به دادگاه اعلام می دارد . نسبت به مدارکی که در مرحله واخواهی مورد استناد واقع میشود نیز اظهار تردید یا انکار باید تا اولین جلسه دادرسی به عمل آید.
{ماده۲۱۸ ق.ا.د.م}
در مقابل تردید یا انکار، هرگاه ارائه کننده سند ، سند خود را استرداد نماید ، دادگاه به اسناد و دلایل دیگر رجوع می کند . استرداد سند دلیل بر بطلان آن نخواهد بود ، چنانچه صاحب سند ، سند خود را استرداد نکرد و سند موثر در دعوا باشد، دادگاه مکلف است به اعتبار آن سند رسیدگی نماید.
{ماده۲۱۹ ق.ا.د.م}
ادعای جعلیت نسبت به اسناد و مدارک ارائه شده باید برابر ماده۲۱۷ این قانون با ذکر دلیل اقامه شود ، مگر اینکه دلیل ادعای جعلیت بعد از موعد مقرر و قبل از صدور رای یافت شده باشد ، در غیر این صورت دادگاه به آن ترتیب اثر نمی‌دهد .
{ماده ۷۰ قانون ثبت اسناد و املاک}
سندی که مطابق قوانین به ثبت رسیده رسمی است و تمام محتویات و امضا های مندرجه در آن معتبر خواهد بود مگر اینکه مجعولیت آن سند ثابت شود .
انکار مندرجات اسناد رسمی راجع به اخذ تمام یا قسمتی از وجه یا مال و یا تعهد به تادیه وجه یا تسلیم مال مسموع نیست. مامورین قضایی یا اداری که از راه حقوقی یا جزایی انکار فوق را مورد رسیدگی قرار داده و یا به نحوی از انحا مندرجات سند رسمی را در خصوص رسید وجه یا مال یا تعهد به تادیه وجه یا تسلیم مال معتبر ندانند به شش ماه تا یک سال انفصال موقت محکوم خواهند شد.(اصلاحی مصوب ۱۳۱۲)
تبصره –هرگاه کسی که به موجب سند رسمی اقرار به اخذ وجه یا مالی کرده یا تادیه وجه یا تسلیم مالی را تعهد نموده ، مدعی شود که اقرار یا تعهد او در مقابل سند رسمی یا عادی یا حواله یا برات یا چک یا ، فته طلبی بوده است که طرف معامله به او داده و آن تعهد انجام نشده و یا حواله یا برات یا چک یا سفته طلب پرداخت نگردیده است این دعوا قابل رسیدگی خواهد بود.
